Karakteristike

• Drvo: Javor stranice i leđa
• Veličina 3/4
• Prednja ploča: Smreka
• Kofer
• Gudalo
• Kalafonijum

Kratka istorija violine

Violina potiče iz porodice viola instrumenata koji su se pojavili u Evropi u 15. i 16. veku. Razvijala se u Italiji, posebno u gradovima kao što su Bolonja, Firenca i Milano. Konačni oblik violine kao što je danas poznajemo uglavnom je definisan u 16. i 17. veku u delima majstora kao što su Andrea Amati, Gasparo da Salo, a posebno Antonio Stradivari i Guarneri del Gesù. U 17. i 18. veku, violina je postala ključni instrument u muzici baroka. Kompozitori poput Johann Sebastian Bacha, Georg Friedrich Händela i Antonio Vivaldija pisali su neka od najpoznatijih dela za violinu. U 18. i 19. veku, violina je i dalje bila važan instrument, s kompozitorima poput Wolfganga Amadeusa Mozarta, Ludwiga van Beethovena i Johannesa Brahmsa koji su pisali dela za violinu. U 19. veku, violinisti poput Niccolò Paganinija i Franza Liszta postali su poznati virtuozi, a razvoj tehnike sviranja violine dosegnuo je nove visine. Takođe su se pojavili i veliki violinisti kao što su Niccolò Paganini, Felix Mendelssohn, Clara Schumann i drugi. Violina je i dalje popularna u 20. veku i kasnije, s kompozitorima poput Igora Stravinskog, Dmitrija Šostakoviča i Bela Bartoka koji su stvorili značajna dela za ovaj instrument. Takođe su se pojavile moderne tehnike sviranja i stilovi kao što su jazz violinizam i eksperimentalna muzika. Violina ostaje jedan od najomiljenijih i najvažnijih instrumenata u svetskoj muzici, sa svojom karakterističnom lepotom zvuka i širokim rasponom izražajnih mogućnosti